Willems column: Prana

Na vier weken vakantie staat voor de eerste keer de wekker weer ingesteld. En waar ik al bang voor was…….dat gebeurde. Ik sliep dwars door de wekker heen. En ondanks dat ik al enige tijd niet meer in training ben, heb ik deze ochtend een gaaf Persoonlijk Record neergezet. Om 06.30 wakker, 06.40 uur geschoren en gedoucht, 06.45 uur kop koffie en plak ontbijtkoek genuttigd, 06.47 uur in de auto en gas erop en zoals het hoort op tijd bij baan 7, namelijk 6.55 uur.

Deze zaterdag, 3 oktober 2015, staat de dertiende en tevens laatste training vóór de marathon van Eindhoven voor de deur. Het zijn ‘slechts’ vijftien kilometers. Ook voor Dublin wordt nog getraind en deze groepen moesten 32 kilometers zien te overwinnen. In totaal waren er 46 lopende deelnemers inclusief Jurgen als gastloper.

Voorafgaande aan de start veegt Evert nog de kantine aan, verzuchtend over die jeugd op vrijdagavond. Theo deelt fijntjes mede dat Evert ook nog tot de jeugd behoort, ja Evert wel.

Het is in mijn ogen een gewone zaak om de kantine netjes achter te laten. Maar toch een mooi moment om even de marathongroep te bedanken voor de wijze waarop zij iedere zaterdag de kantine achterlaten. Altijd schoner dan dat de kantine was bij binnenkomst. Petje af.

Het weer zit ons vandaag enorm mee. Achter de atletiekbaan liggen de akkers gewikkeld in een prachtige reusachtige sprookjesachtige grijze neveldeken. Het is een graadje of 12 met vooruitzichten op een graad of zestien. Het zonnetje zal zich in de loop van de ochtend laten zien. En eerlijk is eerlijk, als hij schijnt, dan is het werkelijk voortreffelijk. De deken van kleffe trage warmte die de afgelopen weken over ons hing is uitgeschud. Je kunt het zelf ruiken; er zit weer leven in de lucht. Je ruikt het gras, je proeft de zon.

Theo vertrekt met tweehonderd procent begeleiding in zijn kielzog. Wat een luxe zou je denken. Niks is echter minder waar. Bij het vertrek begint de ´sjoemelsoftware´ van Rik al op volle toeren te draaien. Trees heeft haar handen vol aan het lopend houden van deze twee mannen. Het is echt ploeteren met die twee, aldus Trees. Je moet de lus langs de Dommel afsnijden had het softwareprogramma van Rik aangegeven. Trees moet hier alle zeilen bijzetten en zelfs lijfstraffen uitdelen om dit te voorkomen. Het is dus duidelijk aan Trees te danken dat de twee heren weer 32 kilometers hebben gelopen. Iets meer dankbaarheid van de twee heren in de richting van Trees zou logisch zijn, maar dat zit nog niet echt in de genen. Een groot stuk gebak na afloop zou een mooi gebaar zijn, maar gelukkig regelt Trees dat zelf wel.

De twee bikkels van de 9 km groep hebben het wederom fantastisch gedaan. Kitty lopend en Judith begeleidend op de fiets legden de 32 kilometers af op een gemiddelde van precies 9 kilometers per uur. Je zou het een mentale geestoproeping kunnen noemen. Als zij begint aan de afstand dan is het alsof zij verandert in  een wild veulen, de manen wapperend in de wind. Het tafereel ademt onschuld uit. Deze ‘spring-in-´t-veld’ ziet er bij het bereiken van de eindstreep nog springlevend en gloedvol uit; ze zit nog volop in haar ‘publiciteitsjaren’. Volgende week Kitty ´s eerste marathon; het wordt voor jou een mooi feestje en het is je gegund. Kitty succes en Judith enorm bedankt.

En dan de WIWU van Harry voor de deelnemers aan de tweede ronde. Hij bleef maar rondjes draaien. Deze WALK IN WARMING UP, er kwam geen eind aan, kostte een aantal deelnemers in de tweede ronde bijna de kop. Ze hadden het behoorlijk zwaar.

Van de 9 en een beetje meer groep liepen Femke en Ed beide rondes. De tweede ronde werd ook gelopen door Cindy, Gita, Ronald, Jan D. Begeleiding op de fiets in de eerste ronde door Ger R. en in de tweede ronde door Hannie. Jan was terug van een blessure en liep voor de eerste keer weer 15 kilometers. Prima dus. Samen met Ger gaat hij kijken hoe ver ze in Dublin komen. De tijdslimiet staat daar op 7 uur dus dat moet lukken. Bij een volgende training voor de marathon zal een bekende Zwitser worden ingevlogen om een snelcursus kloklezen te geven. Jan D. klokte 9.3. gemiddeld, Ed 9.9 (maar die wil altijd harder), Hannie 9.2 en Cindy weer 9.5. Ronald klokt helemaal niet, die lacht alleen maar. Het was in ieder geval minder snel dan vorige week en zo hoort het ook, zo vlak voor de echte marathon.

Francien en Boudewijn onder begeleiding van Hanneke en Gerard starten voor de volledige 32 kilometers en gingen de eerste ronde in. Hanneke met haar grote nieuwsgierige ogen. Met haar gekir van altijd aanwezig plezier en opgetogenheid is zij als begeleidster een enorm ´rolmodel´. In de tweede ronde sloten bij deze 10 kilometer groep aan Kim, Ger V., Harrie, Johan en Reinier, Perry en Jurgen. De tweede ronde vergde de nodige inspanning om dit stel in toom te houden. Boudewijn en Jurgen lieten in goed overleg de lus langs de Dommel rechts liggen en wandelden samen naar baan 7. Ook hier is de komende snelcursus op zijn plaats met 9.8 km gemiddeld van Gerard en 9.9 gemiddeld van Hanneke. In beide gevallen wel een prima snelheid aangehouden. Perfect.

Ook binnen de 10.5 groep twee gedeeltes. De eerste ronde Ine, Roy en Wim W. onder begeleiding van Marjolijn. Bij de tweede ronde sloten aan Mariska, Jaap, Harold, Reinier, Jan T., Kees, Leo W. en begeleider Harry. Een enkeling had zware benen, maar de snelheid van 10.5 km per uur werd het hele parcours aangehouden. Gewoon, net als altijd, heel stabiel.

Wim W. werd na afloop door een tweetal hem zeer bekende dames liefdevol geconfronteerd met het feit dat Wim geen twee dingen tegelijk kan. Ik wist niet waar dit op sloeg, maar Wim, kennelijk wel. Hij nam deze opmerking voor kennisgeving aan en genoot stoïcijns van een lekker stuk gebak.

De 11 km groep bestond in de eerste ronde uit Leo L. onder begeleiding van Wally. Deze eerste ronde was met 11.2 kilometers per uur een mooi testrondje voor Wally. Bij de tweede ronde sloten aan Karin, Hans L., Leon M., Jeroen van D., en Hans van S. De tweede ronde werd gedraafd met een gemiddelde van precies 11 per uur. Wally, doorgaans een gelouterde begeleidster, eindigt deze laatste training met een ontlading. Het lijkt of haar hart explodeert, of haar hart een bommetje laat vallen en er duizenden kanonskogels van voldoening Veldhoven in worden geschoten.

Een doorgaans zeer betrouwbare informant deelde mij mede, dat Wally een eindevaluatie met haar groep had gehouden. De uitslag; Iedereen maar dan ook echt iedereen was zeer tevreden. Waarover iedereen tevreden was is niet duidelijk geworden en deze vraag staat dus nog uit bij Wally. Met de fitheid van deze groep zit het wel goed. Het leek wel, na de finish, of Hans L. niet meegelopen had. Helemaal fris en fruitig ging hij onder douche om toch nog een beetje nat te worden, want gezweet had hij niet.

Het antwoord van Wally volgde snel. De groep was erg tevreden over de routes, de organisatie, de communicatie, de sfeer in de groep, de weersomstandigheden en de begeleiding. Al met al een niet zo’n kritisch groepje, maar we zijn er blij mee. Wally in ieder geval ook.

Van de 11.5 groep heeft alleen Leo twee rondes gelopen. Nicole, Jeroen, Arjan, Robert onder begeleiding van Evert doen enkel de tweede ronde. Leo had tussen de rondes in te lang stil gestaan en kreeg het koud. Het duurde in de tweede ronde enige tijd voordat de diesel weer op temperatuur was. Hij loopt in november de marathon van Valencia, waarbij de kans op lekker loopweer bijna een garantie is. Voor Robert wordt het spannend. Hij loopt zijn eerste Eindhoven marathon. Hij is er klaar voor, dus dat moet lukken. Succes.

Tijdens de tweede ronde loopt Ger R. weer zijn eerste rondjes op de atletiekbaan. Deze lichtvoetige bruut verrast zichzelf met een afstand van vijf kilometers en met een jongetjesopwinding passeert hij de finish. Even later komt hij zwetend en al baan 7 binnen. Een beetje groggy, als een neergeslagen bokser die in de touwen hangt, loopt hij richting de douches. Het ging hem gemakkelijk af, zei hij.

Alle groepen zijn gearriveerd. Een mooi gezicht; het lijkt alsof er, op de eindmeet, een ventieltje uit de zweetnatte lichamen wordt getrokken. Ze komen helemaal tot rust. Het zijn heerlijke momenten van ontlading, euforisch, daar wordt iedereen blij van. Ze belanden allemaal op één golflengte en zijn helemaal in het moment. Het is perfect voor ‘we-doen-het-samen-gevoel’.

Douchen en op naar het gebak. Femke, Roy, Jan D. en mijn vriend van de rode kolom bedankt voor deze lekkere traktatie. Deze laatste, die van de rode kolom dus, was afwezig, want hij zat met zijn schoonmoeder in een koets te genieten van Gent. Zijn schoonmoeder vindt Frans lief en leuk……….. die wel.

Heel veel dank aan Annelies voor de wekelijkse luxueuze verzorging. Deze week, bij de gedachte aan twee verzorgingsposten, een kleine 25 liter thee te veel gemaakt, omdat de mensen die alleen de tweede ronde liepen uiteraard niets dronken. Maar het is zoals een bekend Chinees spreekwoord zegt: “ Beter te veel thee in de goot dan te weinig thee in de man”.

Jurgen en Peter als ‘LES ROIS DU BAR’ wederom bedankt voor de prima verzorging. De invalskracht, wiens naam ik niet mag vernoemen, zorgde wel voor een duidelijke PLUS, een enorm verbeterde baromzet. Mooi toch.

De gulle gevers van het gebak, aangevuld met Mieke, als stand-in voor Frans, maakten na afloop de kantine weer spik en span. Mieke kwam afscheid nemen. Ze vertrekt naar Azië. Mieke veel succes en plezier toegewenst.

Deze cyclus zit er weer op. Het zijn voor velen van ons weer een verzameling mijlpalen. Een aaneenschakeling van zintuiglijke indrukken.

We hebben het weer kunnen meemaken. Marathonliefde bouw je langzaam op; nieuwsgierig zijn, onderzoeken en vooral gewoon doen.

De immense populariteit van lopen is redelijk te verklaren. Een oase van rust in de dagelijkse drukte, die vastzittende spanningen in lichaam en geest kan oplossen. We hoeven niet te wachten tot het hiernamaals; het paradijs bestaat ook op aarde.

Er borrelt iets, de emoties stapelen zich langzaam op, het einde komt in zicht. De laatste horde komt eraan. Er is voldoende voor getraind, dus je kunt met een gerust hart aan deze uitdaging beginnen. Met een gelijkmatige voortstuwende cadans, langzaam opgebouwd, zonder opgefoktheid, pak je kilometer voor kilometer bij de kladden. Het is een kwestie van lange adem, dus niet te vroeg ‘pieken’.

Allemaal heel veel succes en geniet er met volle teugen van. Iedereen bezit daarvoor voldoende Prana (is Sanskriet voor ‘levenskracht’).

Groet Willem.